یک پاس اضافه همه انچیزی است که بین شما و قهرمانی لیگ قرار گرفته
سن انتونیو اسپرز باز هم قهرمان شد. برای بار پنجم . انهم با سه ستاره ای که با استاندارد ان بی ای در دوران افول هستند.. این تیم بهترین رکورد در در کنفرانس غرب، جایی که رقابت ها دو سه پله بالاتر از کنفرانس شرق بود، به جای گذاشت و در فینال ان بی ای با بهترین تیم شرق و قهرمان پیاپی دودوره ان بی ای روبرو شد و در پنچ بازی آنها را در هم کوبید. چگونه؟ همه شنیده ایم که سن انتونیو بهترین تیم ان بی ای است، آنهم با تاکید بر روی کلمه «تیم». اما تیم سن انتونیو چگونه بهترین تیم لیگ شد و چرا ممکن است در شهر های دیگر تشکیل چنین تیمی ممکن نباشد. بیاییم یک یک این عوامل را بررسی کنیم
شهر سن انتونیو ، دور از هیاهوی ابر شهرها
بسکتبال حرفه ای ورزشی شهری است. بزرگترین پایگاه های ان در شهر های بزرگ امریکا نظیر نیویورکِ، شیکاگو و هیوستن است. شهرهای که میلیون ها جمعیت دارند و سابقه ورزش حرفه ای در آن ها طولانی است. بیشتر این ابرشهر های تیم های مختلف ورزش حرفه ای نظیر فوتبال (امریکایی)،هاکی، بسکتبال و بیس بال دارند. طرفداران تیم های ورزشی این شهرها ستاره های بزرگ را میطلبد و برای قهرمانی صبر نمی کنند. این تماشاگران سختگیر هستند و اگر رضایتشان برآورده نشود به راحتی به ستاره ها و تیم ورزشی شهرشان پشت میکنند.پر کردن سالن بسکتبال در این شهر ها بدلیل انتخاب های فراوانی که شهروندان برای سرگرمی در اختیار دارند را آسان نیست. اگر لوس انجلس لیکرز قهرمانی کسب نکند آهسته آهسته تماشاگران به سمت لوس انجلس کیلپرز متمایل میشوند. در شیکاگو اگر تیم خوب بازی نکند شهروندان چند تیم ورزشی پرقدرت و تعداد بی شماری تفریحات دارند که سرشان را با آن گرم کنند. شاید از همه سخت تر نیویورک باشد. مربیان این شهرها مداوما تحت فشار هستند که هر شب نمایشی چشمگیر و پرستاره در برابر چشمان طرفدارانی که بلیط های گرانقیمت بازی را خریده اند اجرا کنند . شهر سن انتونیو، در مقابل شهر کوچکی است با یک و نیم میلیون نفر جمعیت. شاید به اندازه مهرشر کرج یا تهرانپارس جمعیت داشته باشد. در این شهر هیچ تیم ورزشی حرفه های دیگری که به لیگ های بزرگ امریکا تعلق داشته باشد حضور ندارد. هر چه هست و نیست سن انتونیو اسپرز است . طرفداران این تیم آموخته اند که قانع باشند. آنها از تنها باشگاه حرفه ای شهرشان نامهای بزرگی چون کوبی،لبرون، کارملو و کوین دورنت را درخواست نمیکنند. هر که در تیم هست به همان قانع اند. طنز قضیه اینجاست که پر افتخار ترین تیم ایالت تگزاس ، ایالتی مردمش خود را آمریکایی تر از آمریکایی میدانند، پر است از بازیکن غیر آمریکایی. این تماشاگران آموخته اند هر چه گرگ پاپویچ به آنها بدهند راضی باشد. خصوصا اینکه از سال ۱۹۹۹ گرگ پاپویچ مزه قهرمانی ان بی ای را به مردم این شهر کوچک چشاند. گرگ پاپویچ هرگز زیر فشار این نبوده که فلان ستاره را برای تیمش استخدام کند، هرگز افکار عمومی از او نخواستند که حتی ستاره های تیم را در همه بازی های خانگی به کار گیرند. همین نبود فشار افکار عمومی اجازه داد پاپویچ هر چه دلش بخواهد بکند
ولایت مطلقه گرگ پاپویچ
گرگ پاپویچ از ۷۳ تا ۷۹ در کالج نیروی هوای، از ۷۹ تا ۸۷ در یکی از کالج های گمنام دیویژن سه (یعنی عملا دره پیت آباد) مربی گری کرد. از ۸۸ تا ۹۲ کمک مربی لری براون در سن انتونیو شد. در سال ۹۲ یک فصل کمک مربی گلدن استیت شد اما سال ۱۹۹۴ به عنوان مدیر اجرایی و پرزیدنت بسکتبال سن انتونیو به این تیم بازگشت. این مقارن زمانی بود که پیتر هولت،مالک فعلی تیم، اسپرز را خرید و ریش و قیچی را به پاپویچ داد .در این سالها باب هیل سرمربی سن انتونیو بود و در با حضور دیوید رابینسون اسپرز به نیمه نهایی کنفرانس غرب میرسید اما در برابر یوتا متوقف میشد. دوسال تجربه تلخ حذف شدن در نیمه نهایی پاپ را به فکر انداخت که کار را تمام کند و خود را خلیفه سن انتونیو بنامد. این بود که قرارداد باب هیل را تمدید نکرد و خودش سرمربی، مدیر اجرایی تیم، پرزیدنت بسکتبال و خلاصه ولایت مطلقه در سن انتونیو شد. او اکنون ختم الکتاب انتخاب بازیکن، اخراج بازیکن، تاکتیک بازی یا حتی تعیین کننده دمای سالن اسپرز در هنگام بازی بود برنامه اش را شروع کرد. در ۹۷ دانکن را درفت کرد و با اینکه دیوید رابیسنون ، یکی از بهترین سنترهای ان بی ای را داشت بازهم بازیکنی به قد بلندی دانکن را از دانشگاه ویک فارست به تیمش اورد. حضور دانکنِ جوان دوره جدیدی در درخشش سن انتونیو آغاز کرد که به دوران «برج های دوقولو» مشهور شد. اوج این دوران هنگامی بود که در سال ۱۹۹۹ تیمش در برابر نیویورک نیکس قرار گرفت و جام لری اوبراین را برای اولین بار به سن انتونیو آورد. با این پیروزی پاپویچ سن انتونیو را روی نقشه بسکتبال آمریکا قرارداد. از ان پس تا سال ۲۰۰۲ سن انتونیو هر سال در پلی اف کم میاورد تا اینکه در ۲۰۰۳ پاپویچ منو جنوبلی ( درفت ۱۹۹۹) و تونی پارکر ( درفت ۲۰۰۱) را کنار دانکن قرارداد و دوران «سه قهرمان بزرگ» را اغاز کرد. با اینکه پاپویچ همیشه بر کار تیمی تاکید داشت اما هنوز تیمش بر ستاره هایش استوار بود. این سه ستاره در ۲۰۰۳، ۲۰۰۵ ۲۰۰۷ برای سن انتونیو قهرمانی به همراه اوردند اما با اوج گیری تیمهای لیکرز، سلتیکس و در سالهای اخیر میامی هیت هر سال از بردن کاپ به خانه اش بازی میماند. سه ستاره این تیم هر سال پیر تر میشدند و کارشناسان لیگ هر فصل انتظار بازنشسته شدن حداقل یکی از آنها را داشتند. وقتی در سال ۲۰۱۳ سن آنتونیو در یکی از نزدیک ترین فینال های چند دهه اخیر در برابر میامی هیت از کسب قهرمانی جا ماند و آنجا بود که تقریبا همه سن انتونیو را تمام شده فرض کردند. اما این آخر ماجرای سن انتونیو نبود. پاپویچ که از ۲۰۰۹ دریافته بود که با روش تیم هایی دیگر ان بی ای ،یعنی جمع اوری مشتی ابر ستاره، نمیتواند در برابر قدرتهای دیگر لیگ قد علم کند تمرکزش را بر بازی تیمی و جذب بازیکنانی گذاشت که شاید در تیم های دیگر خودی نشان نداده اند اما به مهرها های خوبی در شطرنج او تبدیل میشود. مهرهایی که او برای تیمش جمع کرد از کانادا تا استرالیا،از فرانسه تا برزیل را در برمیگرفت. سه ستاره تیم سن انتونیو هم که پذیرفته بودند نقش متفاوتی نسبت به قهرمانی های قبلی داشته باشند. تاکتیک «یک پاس آضافه» روشی است که اسپرز تیم های پرافتخار و پر ستاره را با آن به زانو در اورد. ابر ستاره تیم گرگ پاپویچ بازی تیمی سن انتونیو است . اینکه تفاوت انچنانی بین نیمکت و فیکس وجود ندارد، اینکه اسپرز عمیق ترین نیمکت لیگ را دارد، در فصل ۲۰۱۴ به کابوس تیم های ان بی ای تبدیل شد و نهایتا قهرمانی قاطع این تیم را در فصل ۲۰۱۴ به همراه داشت
بازیکنان اسپرز، سربازان گوش به فرمان
چیزی که در ایران به ان بازیکن سالاری میگویند پایه و اساس ان بی ای است. در ان بی ای نام بازیکنان است که سالن را پر میکند. ستاره های تیم ها هستند که بیشتر از مربیان حقوق میگیرند و بسیاری از همین ابر ستاره ها تعیین میکنند چه کسی در تیم باشد و چه کسی نباشد. در دوران مدرن ان بی ای تقریبا تیمی نبوده که بازیکن اصلی ان تعیین کننده ترکیب و تکنیک بازی نباشد. از دیترویت پیستونز زمان بد بویز که ایزیا تامس باعث اخراج ادریان دنتلی شد تا کوبی برایانت که عامل اصلی جدا شدن شکیل اونیل از لیکرز بود. کارملو انتونی و درن ویلیامز هم که به مربی اخراج کن معروفند تا آلن ایورسون که تمرین هایی یکی از سرشناس ترین مربیان لیگ را به مسخره میگرفت. اما در سن انتونیو در بر پاشنه دیگری میگردد. سخن اول و اخر با گرگ پاپویچ است و بازیکنان هم این حکومت تک صدایی را پذیرفته اند. گرگ پاپویچ نظیردیگر کوچ های سرشناس دنیا مسولیت رهبری داخل زمین را به ستاره اش نمی دهد. او نیازی ندارد که در داخل رختکن رهبری بین بازیکنان تعیین کند تا صدای او را به گوش بازیکنان برساند. او هر چه بخواهد میکند و هر تصمیمی بگیرد نه از سوی مالکان تیم و نه از سوی طرفداران زیر سوال میرد. چند سال پیش وقتی پاپویچ یکی از بازیکنان مهم و قدیمی تیم ، استفن جکسون، کسی که بسیاری او را دوست شخصی پاپویچ میخواندند از تیم اخراج کرد در سن انتونیو صدای جیر جیرک هم نیامد. اگر این اتفاق در نیویورک،لوس انجلس یا میامی رخ داده بود خبرش مانند بمب منفجر می شد و مربی باید با عواقبش دست و پنچه نرم میکرد. بازیکنان با تجربه سن انتونیو که سالها با پاپ بودند پذیرفته اند که هر چه پاپ میگوید حکمتی دارد چون اثرش را در کلکسیون انگشتری های قهرمان شان دیده اند. وقتی جنوبلی،دانکن و پارکر پس از شکست دهشتبار از میامی در فینال ۲۰۱۳ در استانه قالب تهی کردن بودند ( که عکس العمل عادی هر ورزشکاری است) به پاپویچ اعتماد کردن و برنامه او را برای رقابت فصل ۲۰۱۴ با همین تیم با جان و دل پذیرفتند. برنامه ای که ثمره اش را زیباترین شکل یکشنبه شب گذشته دیدیم. بازیکنان جوان هم که تجربه گرم کردن نیمکت تیم های دیگر ان بی ای را داشتند میدانند که آنچه پاپویچ به آنها میگوید،هر چند ناخوشایند و خشن،آن چیزی است که شانس قهرمانشان را بالا میبرد
این سه پارامتر سن انتونیو اسپرز و شرایطی که در این تیم حاکم است را به تیمی منحصر بفرد تبدیل کرده که شاید در جای دیگری در آمریکا تحت رهبری شخص دیگری امکان تکرار این تجربه وجود ندارد
